Driving home for Christmas.

Tja vanmorgen vroeg op weg naar huis.. Chris Rea schreef er een nummer over.

plezierige feestdagen :-)

Striping.

De oplettende lezer heeft het misschien al gezien. Met de bouw van de Milan gaf ik aan dat ik nog wat op de zijkant wilde hebben van de SL.

Vanaf een foto werd er een lijnenbestand gehobbyd en vanuit dat punt konden ik hem met mijn moeder uitsnijden op reflecterende stickervel.
Tenminste dat is het samengevatte verhaal. Er ging best een boel werk inzitten om hem netjes en kloppend te krijgen voor we tot snijden over konden gaan.

Maar zie het eind resultaat hier ik vind het prachtig gelukt!

Stickers over zetten op de drager.

Eén naakte SL.

Klaar om te plakken.

Daar gaan we.

Prima gelukt.

Zicht in het donker.

 

Ik ben er erg blij mee.

Morgen nog eens even vaar de padalen kijken daar ik pas over gegaan ben op SPD maar nu toch mijn knieën lastig gaan doen..grrrr..

 

 

1000 kilometergrens doorbroken.

 

 

 

Ik zat niet op te letten maar ik heb de eerste 1000 kilometer volbracht.
Hoera :-)

Dat zullen er spoedig meer gaan worden met de oliebollentocht in het verschiet.
Om daar te komen en terug zal er al snel weer 700 kilometer bij gaan komen.

 

Maar goed eerst maar eens doen daar het voor mij weer grens verleggend is.
Helaas schiet het vandaag weer niet op daar de fiets thuis is gebleven i.v.m. de wind :-(

edit: wel bewijs posten uiteraard..

 

 

Kerstpakketten mee ? neem de fiets.

Uiteraard met de kerst in het vooruitzicht is het ook tijd voor het kerstpakket.
Paul van Roekel schreef er al over. Een leeg fietsenhok tenminste op een collega met zijn M5 en een racefiets na. Maar goed die nemen hun kerstpakket echt niet mee op de fiets.
Het is weer een mooi pakket dit jaar.

Voor mij was het toch weer een uitdaging past het ?

De uitdaging dit jaar.

jawel hoor tas erin en het doosje leeg.

ehh juist..

gelukkig had ik mijn hulp met uitpakken :-)

Snel de fiets in en naar huis. de fiets is uiteraard duidelijk voelbaar zwaarder en dan vooral het dijkje op.
Onderweg kwam ik nog een mountainbiker tegen en met een gunstige wind zoef ik met een gangetje van 50 geruisloos voorbij (wees gerust het een keurig breed fietspad)
Thuis was het effe zwaarder manoeuvreren met de fiets.
Eenmaal binnen begon mijn dochter al snel met uitpakken maar helemaal achterin kwam ze ook niet.
uiteraard lukte papa het uiteraard wel.

Voorbereiding Oliebollentocht deel twee.

Daar ik het toch een beetje aan de krappe kant vind met één accu heb ik er maar één bij gekocht.
tja voor 15 euro zit ik niet in het donker :-)

Maar goed de bevestiging van de accu was tijdelijk met dubbelzijdige tape gedaan op het aluminium frame waardoor wisselen niet mogelijk was uiteraard.
Maar goed nu moest ik wel wat uitdenken. op de onderstaande foto's zie je het verhaal uitgebeeld.

Kartonnen malletje maken voor een bakje.

Zoiets moet het worden.

Na het kartonnen malletje is deze over getekend op Lexan.

Uitgeknipt.

Warm stoken van de buigbank.

Het eindresultaat.

Aan het kunststof bakje zit een schakelaartje met een ledje.
Dit ledje heb ik pas geleden op Ebay gekocht en geeft middels de kleur en of knipperen aan hoeveel spanning er nog over is. Nu is deze vol en dus groen.
Het bakje is weer met dubbelzijdige tape in de fiets geplakt en het accuutje is nu te wisselen.
Tja het koste toch bijna weer heel de middag.

Oliebollentocht de voorbereiding op een lange reis.

Tja lekker hoor een oliebol maar het is wel ver fietsen :-)

(mochten er trouwens nog mensen zijn die met ons mee willen fietsen dan zijn ze uiteraard welkom.
tweede kerstdag vertrek ik naar Etten-Leur om samen met Rens hier op derde kerstdag om 6:30 te vertrekken).

Lattrop is toch even verder als de plaatselijke supermarkt dus moet er wat voorbereid worden. Qua overnachting kies ik uiteindelijk voor de scouting welke door Peter de Rond is geregeld. Daar ik wel een ervaren kampeerder ben maar al vele jaren met mijn oude VW bus op stap ben moeten er wat andere spullen gepakt worden en past het allemaal ?

Mascotte voor de trip. 

De slaapmat.
We hadden twee verschillende een nieuwe van een kampeerweekend van mijn zoon en nog twee hele oude self inflatable Nomad Flyers. De keuze was snel duidelijk bij het passen in de fiets het werd één van de oude Nomads. Testen dus... is hier nog op te slapen ? Uitrollen maar. Al snel bleek het ventiel te lekken. Dit werd opgelost met het uitknippen van een stukje binnenband. Ondertussen dat de matjes druk getest werden door de kinderen zocht ik de slaapzak. Van het jaar hadden we nieuwe slaapzakken gekocht voor de bus Maar voor in de bus was het niks maar voor deze trip gaat de Quechua Forclaz 10' mee op stap. Voor ik het wist lag er weer een kind in op de slaapmat :-)
Maar goed zelf ook even testen kan ik ook zo slapen ?.... jep..tijd om eens te proppen.

Alles weer in de hoesjes en kijken hoe we het in de SL proppen.
Al snel was ik er achter dat het niet handig is om het op deze manier in te pakken.
Ik wilde eigenlijk de slaapzak naar boven proppen in de smurfenmuts maar dat ging niet lukken zo.
het matje blijft uiteindelijk in zijn hoes en ligt achter de stoel richting achter.
De slaapzak was te groot in zijn originele verpakking en heb ik langer opgerold en in een plastic zak gedaan (tegen condens). Hierna kon ik hem in de hoes van de andere slaapmat schuiven. Mijn hoop was dat ik deze nu wel boven het achterwiel kon proppen maar dat lukt net niet...Uiteraard is deze nu net te lang. Maar goed dit waren uiteraard de twee hoofd items die een plekje moesten vinden de rest volgt vanzelf wel.

Accu verbruik.
Hoe lang doe ik eigenlijk met een accu werd vraag twee en de test volgde uiteraard.
Met een volle accu werden de beide koplampen ontstoken en dan is het afwachten.
Na vier uur gaf de spanningsmeter aan dat het toch wel tijd werd de accu weer op te laden.
De richtingaanwijzer had ondertussen de moed al op gegeven daar deze een hogere spanning nodig heeft om te blijven functioneren.
Dit houd dus in dat ik maximaal acht uur verlichting heb (ik rij vaak met één lamp aan) hhhmmm ik had iets meer verwacht. in dat geval zal de Optima acculader ook mee moeten. Jammer dat deze zo groot is. Hier moet ik voor onderweg nog eens wat kleiners voor verzinnen. Maar een simpel klein ladertje voor 12 Volt accu's op te laden ben ik nog niet tegen gekomen. Ook neem ik maar een klein verdeelblokje in daar ik verwacht dat er wel meer zijn die gebruik willen maken van de elektra.

Overig.
Tja verder uiteraard een reserve buitenband voor het geval je wat kapot rijd en wat kleding. Dit zal ik later moeten bekijken daar ik afhankelijk ben van de temperatuur en neerslag.
Tja het zelfde met de fietskleding... ik fiets nu nog in korte broek en shirt maar goed dat zien we ook wel net voor vertrek.
Wel alles in een dichte plastic zak verpakken i.v.m. condens... als ik zie hoe nat alles wordt zo nu en dan dan lijkt me dat geen overbodige luxe.
Uiteraard wat toiletspullen en een lichtgewicht handdoek.
Uiteraard gaat de normale bepakking ook mee aan bandenplakzooi, fietsbandenpomp en goed humeur.
Uiteraard zullen ze weten uit welk land deze Milan komt :-)

Republiek Zeeland :-) oh nee dan had ik een andere vlag moeten plakken.

Attentie: Een klein zorgen puntje ik rij zonder remlicht oei...

Verlichting en scholieren.

Tja de donkere dagen voor Kerstmis zijn weer in volle gang.
Nu doe ik mijn best mijn zoon op pad te sturen met goede verlichting op zijn M5.
En aan de voorzijde rijd hij dan ook met een B&M IXON IQ Premium welke een goede 80 Lux levert. 

Ook aan de achterzijde is aan goede verlichting gedacht met een Corda Superflash wordt ie gegarandeerd op anderhalve kilometer nog gezien.

Gelukkig kom ik op mijn route weinig fietsers tegen en als ik ze tegen kom zijn het meer de serieuzere wielrenners die de verlichting keurig voor elkaar hebben. Groot was het contrast toen ik afgelopen week mijn zoon met de auto naar school bracht. Hele groepen van scholieren zonder achterlicht. Met de koplamp hebben ze vaak mazzel dat deze op de dynamo aangesloten zit. Achter wordt vergeten... Ook kom je redelijk veel kinderen (en volwassenen uiteraard) tegen geheel zonder verlichting aan.
Ik kan hier toch niet bij.. Ik zou mijn kinderen dan ook nooit laten vertrekken zonder verlichting.
Maar ja misschien hebben ze er genoeg.

Hier gaat mijn kerel met verlichting.

900 km en de oiebollentocht 2015.

Vorig jaar bleef het bij kijken maar dit jaar heb ik weer wat te fietsen en jawel ik gaat meedoen.
Ik rij vanuit Etten-Leur samen met Rens richting het noorden.
Voor mij een nieuwe afstand en dus uitdaging. Maar goed we gaan het zien.
Zijn er nog meer mensen uit het zuidwesten met plannen om te gaan?

Gejaagd door de wind.

Gisteravond de weersvoorspelling gemist dus het was me helemaal ontgaan dat het wat zou gaan waaien.

Toen ik ’s morgens het warme plekje in mijn bed weer moest gaan verlaten hoorde ik de wind reeds om het huis heen joelen. Na het aankleden naar beneden en volgens de vaste routine de kat een aai geven want anders blijft ze voor mijn voeten lopen. De kat zocht weer een mooie plek om toe te kijken hoe de baas weer op pad gaat. Eenmaal met de fiets buiten was het snel duidelijk..Hmm even oppassen dat de kap niet weg waait met instappen.
En weg was ik.

Een groot deel van de route heb ik de wind van zij en moet ik bijsturen als er weer een windvlaag komt.
Hier tussen was het prima zeilen maar boven de 40 km/u doe ik maar even niet. Later heb ik de wind recht op de kop en zie zelfs even cijfers onder de 30 km/u verschijnen. Gelukkig heeft de Sigma een verlichtingsfunctie.
Onderweg zit ik te piekeren over stabiliteit. De WAW had aan de voorzijde 78 centimeter tussen de wieltjes en de Milan slechts 58 centimeter…een groot verschil. Toch voelt de Milan super stabiel aan al heb ik de grenzen nooit opgezocht. Met de WAW wist ik precies wanneer deze een wieltje zou lichten.
Net voor mijn werk maak ik een bocht en draai naar wind in de rug. Gevolgd door een linkerbocht waar ik weer last van de wind krijg. In de bocht krijg ik een flinke windvlaag te verwerken welke het linker wiel alle contact met het wegdek laat verbreken.
Snel stuur ik bij en weet de Milan weer op 3 wielen te krijgen echter vlieg ik nu met een rot vaart rechtdoor het veld in. Hoog gras en een natte ondergrond voorkomen elke kans van ontsnappen daar ik uiteraard niet teruggeschakeld had.

Tja daar sta je dan wat nu ? De wind beukt nog steeds tegen de fiets en ik moet eruit… tja er zit niks anders op.

Het luik los en uitstappen maar. Dat gaat lastig daar ik het luik vast wil blijven houden. Eenmaal uitgestapt snel het luik weer dicht en de fiets tegen de wind in draaien voor deze om waait.
Instappen is vervolgens het volgende avontuur maar niet veel later kan ik de laatste 200 meter naar mijn werk afleggen om vervolgens in de luwte van het fietsenhok iets normaler uit te stappen. Binnen werden er toch wat vragen gesteld wat ik nu in het veld zocht…tja we hebben camera toezicht..

Veilig in het hok.

670 km montage Continental SportContact 2.

Gistermiddag na mijn werk naar huis was weer een mooie.... wat een bui. maar goed toen het ergste voorbij was in de fiets gestapt en op naar huis. Goed asfalt en een gunstig zuchtje in de rug zorgde er al voor dat ik al snel boven de 60 kilometer per uur ging :-) Op een gegeven moment komt er een auto met open raam naast me rijden en zit wild te gebaren dat ik 60 rijd..  ja duhh alsof ik dat zelf al niet wist. De passagier is druk doende foto's te maken met zijn telefoon.. tja die hebben weer een verhaal voor thuis: "rijden we net naast een rijwiel,fiets, banaan, gevaldinges en die reed wel 60 kilometer per uur. Er zal vast wel een accu inzitten".
Maar goed na in de polder nog een beetje slik (modder) verzameld te hebben kom ik thuis.
Fiets snel binnen zetten waar deze nog een beetje na kon druppen en ik onder de douche door.
Na het douchen kreeg ik een bevestiging dat mijn banden er al waren welke ik dan maar ben gaan halen.

Het eerste dat opvalt is dat ze een ander profiel hebben als ik verwacht/gehoopt had.
Zie: klikker de klik.

met zijreflectie toe maar.

ander profieltje.

Maar goed anders dan de verwachting hoeft niet slecht te zijn uiteraard.
op het eerste gevoel zijn de wangen veel stugger en dikker berubberd.
Ook hoeft er met 6 bar minder druk in de banden. Dus gelijk na het eten maar begonnen met het vervangen.. moet deze sufferd wel even opletten dat er een draairichting op zit... maar goed ze monteerde iets stugger als de Grandprix maar als snel zaten de voorbanden er op.
Ik was nog even nieuwsgierig naar het meergewicht dus effe we weegschaal in de keuken pikken.

Grandprix.

SportContact 2.

Ondertussen een beetje afgeleid door de verschrikkelijke gebeurtenissen op de televisie vanuit Parijs. Ik begin aan het achterwiel tja die is iets lastiger en hier moet ik nog een beetje handig in worden. In principe zit deze hetzelfde gemonteerd als in iedere racefiets echter moet je eerst de afdichtingskapjes verwijderen (stelt niets voor) en dan aan de binnenzijde het wiel losmaken. Als alles los zit kun je het wiel naar onderen uitnemen als je even wat met de ketting rommelt. Vette kletsen dus... de fiets omhoog tillen en het wiel uitnemen. uiteraard wilt dit nog net niet en leg de fiets maar op zijn kant zodat ik het kan zien. Plop dat was hem.

Monteren is visa versa en niet veel later stond de fiets weer op de wielen.
Vanmorgen naar mijn werk gefietst...tja om 6:00 uur zit er nog niet veel gang in..en met 30 a 35 vind ik het hard zat.
Veel van die werkplatforms in de haven voor windmolens op zee te plaatsen. het is net een kerstboom al is het net een te grote uitdaging voor mijn telefoon om op foto te zetten...maar toch..

Vlissingen-Oost op een te vroeg tijdstip.

Tja 's middags weer terug het is rotweer en het waait is er iets zinnigs te zeggen ? nee ik voel dat ze iets langzamer zijn maar hoeveel kan ik nu niet zeggen. qua comfort doen ze niets onder bij de Grandprix wel geven ze boven de 40 een beetje brommend....nee.. zoemend geluid wat waarschijnlijk door het profiel is. ach iets langzamer maar hopelijk met minder weer geen lekke banden meer.
Maar vast sneller als de Marathon Plus in maatje 47-559 (t.o.v. 32-559 voor de SportContact achter)

Met deze gedachte rij ik terug en slalom weer wat tussen de kluiten door in de polder.

648 km en nieuwe banden besteld.

Wat een rare titel maar dat is momenteel de kilometerstand. Het is nog niet echt veel. Er zijn er zelfs bij die dit op een dag fietsen.
Maar goed het begin is er.

In het vorige bericht heb ik gemeld dat ik die maal een lekke band kreeg.
Gister de fiets goed schoongemaakt. En vanmorgen het rechter voorbandje eraf gehaald. Toen werd het me duidelijk.
Er zat aan de achterkant een scheurtje in mijn Continental Grand Prix. Deze was me niet opgevallen maar na demontage vrij duidelijk. Game over.
Gelukkig had ik er nog twee op reserve liggen dus kon ik vanmorgen toch weer op pad.

Omdat het me gister niet lekker zat heb ik na wat internet speurwerk een ander setje voor de winter besteld (nog niet wetende van het scheurtje).
Ik heb gekozen voor de Continental SportContact en hoop dat deze een beetje op het zelfde nivo zit als de Schwalbe Durano plus ook heb ik voor deze gekeken maar zag geen achterband in de juiste maat.
Als het goed is komen ze morgen binnen bij de plaatselijke fietsenboer.
Ik weet het met sneeuw zal het nog niet de beste keus zijn maar zo snel sneeuwt het hier aan de kust niet.
Van het voorjaar komen de Grand Prix er weer terug op.

Zeeuwse eilandenrit (nov 2015)

Vandaag was het zover het weer had beter gekund maar ach we zitten droog..

Uiteindelijk zouden we met zijn drieën starten vanuit Veere. Rond kwart voor tien arriveer ik in Veere en zie de Strada van Joop reeds staan. Voor ik goed en wel uit de fiets ben staat Joop al naast me om kennis te maken. Ik kijk op mijn telefoon en zie een berichtje van Marc. Marc heeft een probleem met zijn bevestiging van de kap en besluit terug te rijden. Dat is een tegenvaller en na een babbel en wat drinken vertrekken Joop en ik samen richting de kering.

Marc zou toch nog kijken om aansluiting te vinden aan het eind van de Oosterscheldekering.
In plaats daarvan kwamen we Marc al op Neeltje Jans tegen.
Nadat we werden ingehaald door een paar racefietsers welke achter een (45 km) elektrische fiets reden werd het toch even tijd om te versnellen. Marc dacht er net zo over en de achtervolging werd ingezet. niet veel later haalde ik de fietsers in en zag een reactie in mijn spiegels. de elektrische fiets werd ingehaald door de mannen en de achtervolging werd ingezet. Bij het passeren reed ik net 50 en was nog aan het accelereren... tja even later stond er 64 km/u op de teller heerlijk.. Ook Marc volgde en melde zich ook boven de 60 kilometer per uur. Aan het eind van de Oosterscheldekering zijn we gestopt om even op Joop te wachten en kwamen de mannen weer voorbij. Was het een trainend prof team ? geen idee maar de duimpjes kwamen omhoog toen ze ons passeerde.
Even later kwamen we ze wederom tegen maar toen reden ze weer terug.

Helaas heb ik onderweg wel drie keer een lekke band gekregen rechtsvoor :-( de Continentals zijn voor mijn gevoel een stuk minder lekbestendig als de Durano's.... ze rijden daar in tegen wel lekker snel.
Zie verder het foto verslag.

Vertrek in Veere.

Waar komen al die mensen opeens vandaan ?

Na Veere de bossen in.

Al snel zaten we op de Oosterscheldekering.

Mijn buurman zwoegend in zijn Strada.

Op Neeltje Jans kwamen we Marc tegen. Na een snelle foto snel de fiets in daar de volgende bui ons probeerde nat te krijgen.

Er gingen eens drie velomobielen over de kering... net voor de jacht op de racefietsers.

Langs de kust dreigende luchten.

Een mooie route.

Yep daar moeten we overheen.. de Zeelandbrug.

Eerst nog even de vullingen er uit rammelen door Zierikzee.

rammel de rammel :-)

Rechtdoor... een het eind van de Zeelandbrug nog even gas gegeven en de 70 km/u barrière doorbroken :-) (liep wat naar beneden hoor) 

En uiteindelijk thuis gekomen om het vochtgehalte weer een beetje aan te vullen.

Joop gaat op weg naar huis.

En ook Marc.

Bedankt mannen voor de gezelligheid...uiteraard gaan we dit nog eens doen.

kleine toegift.